1 Comment
Geboren op 27 oktober 1939 in Indonesië
Overleden op 27 mei 2015 Br. Mikhael werd geboren in Sosor Tolong - Samosir op het eiland Noord-Sumatra op 27 oktober 1937. Hij heeft vier broers en twee zussen. Br. Mikhael is in 1962 in de Congregatie ingetreden. Hij sprak zijn eerste professie uit op 19 maart 1964 en op 19 maart 1972 heeft hij zijn eeuwige geloften gedaan. Br. Mikhael volgde zijn opleiding als leraar in Jakarta. Nadat hij afgestudeerd was stuurde de Congregatie hem in verschillende gemeenschappen van de Indonesische provincie, namelijk naar Bogor, Gunung Sahari (in de hoofdstad Jakarta), Desa Putera, Pangururan, Pangkalpinang, Pematangsiantar, Kabanjahe, Tumbajahe en Jumapolo. Hij werd ook naar Ethiopië verplaatst in 2000, om samen met Br. Epifanus een nieuwe gemeenschap te starten in Addis Abeba. Br. Mikhael was een onvermoeibaar, harde werker en hij verrichtte ook belangrijk werk in de landbouw. Zo werd hij een pionier in de gemeenschap in Tumbajahe. Op die plaats met vele uitdagingen probeerde hij dit dorp door middel van onderwijs voor jongeren op te bouwen en door agrarische projecten probeerde hij de mensen te betrekken bij hun eigen ontwikkeling en hen zo te helpen. Vlak voor hij stierf had hij nog de droom van te starten met een sociaal project voor jongeren die hun opleiding niet afgewerkt hadden. Helaas heeft hij deze droom niet kunnen uitwerken… De laatste twee jaar woonde hij in de gemeenschap Pematangsiantar. In deze broedergemeenschap maakte hij zich nuttig door te werken in de tuin. Ongeveer een jaar was hij ernstig ziek, hij onderging een operatie (hersentumor) en werd dus vaak opgenomen in het ziekenhuis als gevolg van deze gezondheidsproblemen. Op 19 mei 2015 werd hij weer opgenomen in het ziekenhuis van Pematangsiantar omdat zijn gezondheidstoestand erg achteruitging. Op zondag 24 mei 2015 ontving Br. Mikhael het ziekensacrament en op 27 mei 2015 in de vroege namiddag is hij gestorven. Gedurende drie dagen werd hij opgebaard in de gemeenschap van de broeders in Pematangsiantar. Ongeveer duizend mensen kwamen om met ons voor hem te bidden en hun respect en dankbaarheid te betuigen. Hij is begraven op de begraafplaats van de broeders in Pematangsiantar. Moge Br. Mikhael rusten in de eeuwige vrede in het huis van onze Hemelse Vader. Br. Nico Simanjuntak BM Geboren op 4 januari 1939 te Steendorp (België)
Overleden op 22 januari 2015 in Oostakker Een volgeling van priester Glorieux, de stichter van de congregatie waartoe Br. Rik behoort, hoopt zijn leven ten volle beschikbaar te stellen van God en de mensen, naar het voorbeeld van zijn stichter, vooral voor hen die het meest kwetsbaar zijn. Br. Rik deed dat in Congo en Europa. Hij heeft zich dienstbaar gemaakt op vele domeinen, en de nodige bijscholing nam hij erbij: missionaris, leraar Frans, religieus animator van het godsdienstonderwijs in het bisdom Kalemie-Kirungu in Congo, opvoeder in een opvangtehuis voor 18-jarigen en ouder in Lebbeke, vrijwilliger in een opvangtehuis voor aidspatiënten in Ronse, vrijwilligerswerk op de ziekenboeg in het Broederhuis te Oostakker. Maar vooral Congo was hem dierbaar. Over zijn verblijf daar schreef hij in 2003 enkele gegevens neer. Ik laat hem zelf verder aan het woord. “In 1965, op 26-jarige leeftijd en kort na de rebellie in Congo, vertrok ik voor de eerste maal om de plaats van Br. Filemon in te nemen als leraar Frans en wiskunde aan de lagere normaalschool in het toenmalige Baudouinville, kort nadien in Albertville. Even een onderbreking om in België de regentschool te volgen voor Frans, geschiedenis en godsdienst in de school Pius X te Antwerpen. Terug in Congo werd ik dan fulltime leraar Frans in de pedagogische humaniora te Moba (het vroegere Baudouinville). Deze school vormde heel wat goede onderwijzers voor de broussescholen. Heel wat studenten zetten hun studies verder aan regentscholen of universiteiten. Zo konden de bisdommen later rekenen op goed opgeleid personeel voor hun middelbare scholen. Na 10 jaar deed de coördinatie van de katholieke scholen in Kalemi, geleid door de Broeders van Oostakker, een beroep op mij om pater Jageneau op te volgen als religieus animator voor het lager en middelbaar onderwijs. Noch paters, noch broeders of personeel konden me duidelijk zeggen waarin mijn werk bestond. Zo zag ik me verplicht zelf een werkmethode uit te bouwen. Daar in het lager onderwijs de catechese in de landstaal werd gegeven, was ik verplicht Swahili te leren (een snelcursus van 3 maanden in Bukavu). De gebruikstaal leerde ik van de kinderen zelf, om zo thuis te geraken in al wat het dagelijks leven van de Congolezen betrof, want de catechese moest juist dat dagelijks leven bewerken. Mijn eerste werk was een sterk gedetailleerde modelles godsdienst op te stellen en aan alle leerkrachten van het lager onderwijs te geven. De volgende leidraad was een gedetailleerde lesplanning opmaken voor het hele jaar. Bij mijn schoolbezoeken deed ik daar controle op of ze die leidraad volgden. Na mijn klasbezoeken leidde ik de vergaderingen om lessen, methode en inhoud te commentariëren. Verder gaf ik een conferentie over catecheseproblemen - richtlijnen komende uit het nationaal bureau voor catechese. De leerkrachten en directeurs konden bij elk schoolbezoek, met hun problemen bij mij terecht. Bekommernis over de private situatie van leerkrachten en directeurs was belangrijk voor de goede werking van de school. Stilaan werden ook Congolese leken opgeleid om mij bij te staan, vooral voor de vertalingen in de landstaal. Immers de documenten voor de advents- en vastenacties evenals die voor roepingenwerking, werden in het Swahili vertaald en doorgestuurd naar de scholen. Niet zo eenvoudig daar de scholen bereikt moesten worden per boot, trein, auto of moto. Toen in 1991 de plunderingen begonnen vluchtten de broeders naar België met de laatste C130 die België naar Congo stuurde. Toen een mogelijke terugkeer niet direct in ’t zicht kwam, engageerde ik me in België.” Br. Rik, dank en rust in vrede. Geboren op 14 augustus 1924 in Wouw (Nederland)
Overleden op 16 januari 2015 in Eindhoven Broeder Wim was werkzaam in de verzorging/verpleging. Met toewijding en zorg ging hij met de mensen om. Zij hadden graag met hem te doen. Om zich steeds meer en beter te bekwamen in zijn werk behaalde hij meerdere diploma's. Gedurende vele jaren heeft hij in Huize Voorburg te Vught gewerkt. Broeder Wim was en voelde zich religieus. Derhalve volgde hij met succes godsdienstcursussen. Na zijn pensionering zette hij zich met veel enthousiasme in voor het Lilianefonds, dat rechtstreekse, kleinschalige en persoonsgerichte hulp biedt aan kinderen en jongeren met een handicap in ontwikkelingslanden. Wim was een natuurmens die al fietsend genoot hij van al wat groeit en bloeit. Maar met het klimmen der jaren kwamen gebreken en problemen. Hij had speciale zorg nodig en verhuisde naar de ‘Zonnehoeve’ in Eindhoven. Hij ontving er de hartelijke zorg die hij zelf aan velen gegeven heeft. Op vrijdag 16 januari 2015 overleed hij in alle rust. Geboren op 28 juli 1943 in St. Oedenrode (Nederland)
Overleden op 12 december 2014 in Eindhoven Broeder Frans is werkzaam geweest niet alleen in Nederland, maar ook in Oostenrijk en vooral in Indonesië, waar hij veel tot stand wist te brengen. Hij heeft zich vooral ingezet voor de verbetering van de leefomstandigheden van weeskinderen. Voor hen begon hij ook zijn bouwactiviteiten: verbeteren van de woongelegenheid of nieuwbouw. Ook verbeterde hij de mogelijkheid om sport te beoefenen. Ondanks de vele activiteiten bleef hij punctueel trouw aan zijn religieuze verplichtingen. Meerdere functies heeft hij bekleed. Zo was hij econoom, overste, lid van het provinciaal bestuur. Overeenkomstig zijn aard en aanleg gaf hij goede, korte en weloverwogen adviezen. Hij was dan ook een zeer gewaardeerd bestuurslid. Het leven kan mooi zijn, maar ook hard. Grote vreugde heeft hij beleefd en diep lijden gekend. De laatste jaren van zijn leven waren een strijd tegen een kwaadaardige ziekte. Met al de kracht die in hem was, streed hij. Zijn vurige wens, een bezoek aan zijn geliefd Indonesië, kon nog in vervulling gaan. Nadien gingen zijn krachten snel achteruit, het lichaam raakte steeds meer uitgeput en tenslotte gaf hij de geest. Geboren 18 augustus 1931 te Gemonde (Nederland)
Overleden op 28 oktober 2014 te St. Albert (Alberta, Canada) In 1944 ging hij naar het juvenaat en in 1947 werd hij novice. Na twee jaar opleiding werd hij in 1949 geprofest op 8 september. Hij behaalde aan de kweekschool in Dongen zijn onderwijsakte. Vervolgens gaf hij les in Vught, Rotterdam, Moergestel en Emmen. In 1960 werd hij door de toenmalige provinciaal br Hugolinus gevraagd naar Canada te gaan. Zijn eerste standplaats was Taber in de staat Alberta. Daar heeft hij vijf gelukkige jaren mogen beleven door het geven van lessen aan de middelbare school. Ook was hij dirigent van het plaatselijke kerkkoor. Na deze 5 jaar verhuisde hij naar Edmonton. Daar studeerde hij aan de universiteit van Alberta en behaalde zijn Bachelor in het onderwijs. Ook behaalde hij de meestergraad in de kerkgeschiedenis waarin hij meer dan 40 jaar les gaf. Eerst in het St Joseph College en later op het groot Seminarie. Hij was daar adjunct professor in de kerkgeschiedenis. Zijn meestergraad in de Liturgie heeft hij gehaald op de Notre Dame Universiteit in Indiana in de VS. In 1987 werd hij fulltime professor in de kerkgeschiedenis en liturgie. Br Donatus was in hart en ziel onderwijzer. Studenten kwamen graag naar hem toe met alle mogelijke vragen. Hij was oprecht en spontaan naar iedereen die hij ontmoette. Dat hij een voorliefde had voor kerkmuziek bleek wel uit het feit dat hij van verschillende koren dirigent was. Hij organiseerde daarin ook werkshops en assisteerde in vele parochies. Vele weekenden was hij op pad om jonge mensen voor te bereiden op het huwelijk door het geven van cursussen. Dat heeft hij zo’n twintig jaar gedaan. Br Donatus bleef trouw aan de congregatie. In Canada is hij vele jaren regionale overste geweest. Naast al die activiteiten had hij ook behoefte zich uit te leven. Hij zette een bloementuin op die al snel werd verandert in een groentetuin die alsmaar groter werd. De oogst was bestemd voor de voedselbank. In 2013 werd hem op het Seminarie de eretitel Professor Emeritus toegekend als erkenning van uitzonderlijke verdiensten. De laatste jaren ging zijn gezondheid achteruit. Op en gegeven moment kon hij zelfs niet meer terug komen naar Nederland. Het laatste jaar werd hij liefdevol verzorgd bij de Oblaten van Maria in St. Albert. Op 31 oktober is hij begraven op het Heilig Kruis kerkhof in Edmonton. Br Donatus, dank voor alles wat je hebt gedaan voor de congregatie, je familie en al die mensen die een beroep op jou hebben gedaan. Moge de Heer je ontmoeten en zeggen: “Kom getrouwe knecht en treed binnen in het Koninkrijk”. Rust in vrede. Een overzicht van de broeders die overleden zijn (2004-heden), is terug te vinden in de rubriek congregatie.
|
Details
archief berichten
Februari 2024
|